ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥ Vaddehans Mehalaa 1 ||

ਮੋਰੀ ਰੁਣ ਝੁਣ ਲਾਇਆ ਭੈਣੇ ਸਾਵਣੁ ਆਇਆ ॥
Moree Run Jhun Laaeiaa Bhainae Saavan Aaeiaa ||
The peacocks are singing so sweetly, O sister; the rainy season of Saawan has come.
ਤੇਰੇ ਮੁੰਧ ਕਟਾਰੇ ਜੇਵਡਾ ਤਿਨਿ ਲੋਭੀ ਲੋਭ ਲੁਭਾਇਆ ॥
Thaerae Mundhh Kattaarae Jaevaddaa Thin Lobhee Lobh Lubhaaeiaa ||
Your beauteous eyes are like a string of charms, fascinating and enticing the soul-bride.
ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਵਿਟਹੁ ਖੰਨੀਐ ਵੰਞਾ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੋ ॥
Thaerae Dharasan Vittahu Khanneeai Vannjaa Thaerae Naam Vittahu Kurabaano ||
I would cut myself into pieces for the Blessed Vision of Your Darshan; I am a sacrifice to Your Name.
ਜਾ ਤੂ ਤਾ ਮੈ ਮਾਣੁ ਕੀਆ ਹੈ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਕੇਹਾ ਮੇਰਾ ਮਾਣੋ ॥
Jaa Thoo Thaa Mai Maan Keeaa Hai Thudhh Bin Kaehaa Maeraa Maano ||
I take pride in You; without You, what could I be proud of?
ਚੂੜਾ ਭੰਨੁ ਪਲੰਘ ਸਿਉ ਮੁੰਧੇ ਸਣੁ ਬਾਹੀ ਸਣੁ ਬਾਹਾ ॥
Choorraa Bhann Palangh Sio Mundhhae San Baahee San Baahaa ||
So smash your bracelets along with your bed, O soul-bride, and break your arms, along with the arms of your couch.
ਏਤੇ ਵੇਸ ਕਰੇਦੀਏ ਮੁੰਧੇ ਸਹੁ ਰਾਤੋ ਅਵਰਾਹਾ ॥
Eaethae Vaes Karaedheeeae Mundhhae Sahu Raatho Avaraahaa ||
In spite of all the decorations which you have made, O soul-bride, your Husband Lord is enjoying someone else.
ਨਾ ਮਨੀਆਰੁ ਨ ਚੂੜੀਆ ਨਾ ਸੇ ਵੰਗੁੜੀਆਹਾ ॥

Naa Maneeaar N Choorreeaa Naa Sae Vangurreeaahaa ||
You don't have the bracelets of gold, nor the good crystal jewelry; you haven't dealt with the true jeweller.
ਸਹ ਕੰਠਿ ਨ ਲਗੀਆ ਜਲਨੁ ਸਿ ਬਾਹੜੀਆਹਾ ॥
Jo Seh Kanth N Lageeaa Jalan S Baaharreeaahaa ||
Those arms, which do not embrace the neck of the Husband Lord, burn in anguish.
ਸਭਿ ਸਹੀਆ ਸਹੁ ਰਾਵਣਿ ਗਈਆ ਹਉ ਦਾਧੀ ਕੈ ਦਰਿ ਜਾਵਾ ॥
Sabh Seheeaa Sahu Raavan Geeaa Ho Dhaadhhee Kai Dhar Jaavaa ||
All my companions have gone to enjoy their Husband Lord; which door should I, the wretched one, go to?
ਅੰਮਾਲੀ ਹਉ ਖਰੀ ਸੁਚਜੀ ਤੈ ਸਹ ਏਕਿ ਨ ਭਾਵਾ ॥
Anmaalee Ho Kharee Suchajee Thai Seh Eaek N Bhaavaa ||
O friend, I may look very attractive, but I am not pleasing to my Husband Lord at all.
ਮਾਠਿ ਗੁੰਦਾਈ ਪਟੀਆ ਭਰੀਐ ਮਾਗ ਸੰਧੂਰੇ ॥
Maath Gundhaaeanaee Patteeaa Bhareeai Maag Sandhhoorae ||
I have woven my hair into lovely braids, and saturated their partings with vermillion;
ਅਗੈ ਗਈ ਨ ਮੰਨੀਆ ਮਰਉ ਵਿਸੂਰਿ ਵਿਸੂਰੇ ॥
Agai Gee N Manneeaa Maro Visoor Visoorae ||
But when I go before Him, I am not accepted, and I die, suffering in anguish.
ਮੈ ਰੋਵੰਦੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਰੁਨਾ ਰੁੰਨੜੇ ਵਣਹੁ ਪੰਖੇਰੂ ॥
Mai Rovandhee Sabh Jag Runaa Runnarrae Vanahu Pankhaeroo ||
I weep; the whole world weeps; even the birds of the forest weep with me.
ਇਕੁ ਨ ਰੁਨਾ ਮੇਰੇ ਤਨ ਕਾ ਬਿਰਹਾ ਜਿਨਿ ਹਉ ਪਿਰਹੁ ਵਿਛੋੜੀ ॥
Eik N Runaa Maerae Than Kaa Birehaa Jin Ho Pirahu Vishhorree ||
The only thing which doesn't weep is my body's sense of separateness, which has separated me from my Lord.
ਸੁਪਨੈ ਆਇਆ ਭੀ ਗਇਆ ਮੈ ਜਲੁ ਭਰਿਆ ਰੋਇ ॥
Supanai Aaeiaa Bhee Gaeiaa Mai Jal Bhariaa Roe ||
In a dream, He came, and went away again; I cried so many tears.
ਆਇ ਨ ਸਕਾ ਤੁਝ ਕਨਿ ਪਿਆਰੇ ਭੇਜਿ ਨ ਸਕਾ ਕੋਇ ॥
Aae N Sakaa Thujh Kan Piaarae Bhaej N Sakaa Koe ||
I can't come to You, O my Beloved, and I can't send anyone to You.
ਆਉ ਸਭਾਗੀ ਨੀਦੜੀਏ ਮਤੁ ਸਹੁ ਦੇਖਾ ਸੋਇ ॥
Aao Sabhaagee Needharreeeae Math Sahu Dhaekhaa Soe ||
Come to me, O blessed sleep - perhaps I will see my Husband Lord again.
ਤੈ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਬਾਤ ਜਿ ਆਖੈ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਿਆ ਦੀਜੈ ॥
Thai Saahib Kee Baath J Aakhai Kahu Naanak Kiaa Dheejai ||
One who brings me a message from my Lord and Master - says Nanak, what shall I give to Him?
ਸੀਸੁ ਵਢੇ ਕਰਿ ਬੈਸਣੁ ਦੀਜੈ ਵਿਣੁ ਸਿਰ ਸੇਵ ਕਰੀਜੈ ॥
Sees Vadtae Kar Baisan Dheejai Vin Sir Saev Kareejai ||
Cutting off my head, I give it to Him to sit upon; without my head, I shall still serve Him.
ਕਿਉ ਨ ਮਰੀਜੈ ਜੀਅੜਾ ਨ ਦੀਜੈ ਜਾ ਸਹੁ ਭਇਆ ਵਿਡਾਣਾ ॥੧॥੩॥
Kio N Mareejai Jeearraa N Dheejai Jaa Sahu Bhaeiaa Viddaanaa ||1||3||
Why haven't I died? Why hasn't my life just ended? My Husband Lord has become a stranger to me. ||1||3||

ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਅੰਗ 557-558